Skaldskapur hevur altíð verið ein týðandi liður í mentanini. Áðrenn vit skrivaðu, søgdu vit frá – og í teimum søgunum livdu bæði siðir, søga og sannleikar, sum annars vóru í vanda fyri at hvørva. Høvuðsevnið Skaldskapur av manna munni varpar ljós á ta ríku munnligu mentanina, sum hevur livað millum føroyingar í øldir.

Í hesum høvuðsevni eru temasíður, ið lýsa, hvussu munnligur skaldskapur hevur verið borin víðari, dansaður, sungin og sagdur:

• 1.–3. flokkur

• Ævintýr: Næmingar arbeiða við munnligum frásøgnum, har ævintýr við huldufólkum, risum og gandaverum verða endurfortald og framførd. Ævintýr stuðla undir evnið “Munnlig framførsluføri” í Námsætlan – føroyskt 1-A og Støðisnámsætlanini.

  
  4.–6. flokkur

• Sagnir: Í søgum um veruligar hendingar, fólk og staðir venja næmingar at lýsa, framføra og meta um føroyskar sagnir —t.d. sagnir um huldufólk, marra og nykur. Hetta er partur av kjarnaøkinum Talaða málið og Munnligt framførsluføri.

   

• 7.–9. flokkur

• Søga og stev: Næmingar varpa ljós á og framføra tekst, har orð, rútma og stílur vísa mentanarliga menning í munnligari list. Hetta styrkir teirra førleikar at samskifta og at skapa málsliga frásøgn.

   

• 10. flokkur

• Kvæði: Arbeitt verður við kvæðum sum poetiskum frásøgnum, bæði eldri handritum og 20. aldarkvæðum. Næmingar greina form, innihald og mentanarligan týdning, sambært skrivligu námsætlanini fyri flokkin.